بررسی رابطه هوش هیجانی در خودکارآمدی معلمان دوره ابتدایی با توجه به پایه های مختلف تحصیلی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی در خودکارآمدی معلمان با توجه به پایه¬های مختلف تحصیلی پرورش شهر تهران است. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی، از لحاظ افق زمانی، مقطعی و از لحاظ روش گردآوری اطلاعات، توصیفی، از نوع همبستگی است. جامعه آماری پ‍‍ژوهش شامل کلیه معلمان مدارس دوره ابتدایی آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 93-92 می باشد که بر طبق آمار تعداد آنان در حدود 13700 نفر گزارش شده است. با مراجعه به جدول مورگان تعداد 375 نمونه برای جامعه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه¬ای مرحله¬ای از جامعه آماری انتخاب شده است. برای جمع آوری داده ها مربوط به هوش هیجانی از پرسشنامه استاندارد بار- ان و برای خود کارآمدی از پرسشنامه تنظیم شده توسط حسین چاری سماوی و محمدی (1389) استفاده شده است . روایی پرسشنامه ها از طریق روایی صوری و محتوایی و پایایی آنهابا اجرای آزمایشی پرسشنامه در نمونه ای با حجم 30 نفر از طریق آلفای کرونباخ برای پرسشنامه هوش هیجانی و برای پرسشنامه خودکار آمدیبرآورده گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده¬های بدست آمده از آمون های آماری توصیفی از جداول توزیع فراوانی، نمودار خطی میانگین¬ها، شاخص های مرکزی نظیر میانگین، انحراف استاندارد و چولگی و کشیدگی و برای تحلیل آماری فرضیه های پژوهش استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داده که براساس دیدگاه معلمان ابتدایی آموزش و پرورش شهر تهران هوش هیجانی بر خودکارآمدی تاثیر گذار است. کلمات کلیدی: هوش هیجانی، خودکارآمدی، معلمان، آموزش و پرورش، دوره ابتدایی